نسلی ديگر
Thursday, May 12, 2005
238 _ زندگی و فراموشی
زندگی همچون " پاندولی " ما را به نوسان وا می دارد .
نوسانی که در يک سوی آن طرب و شادی زيستن انتظارمان را می کشد ، و در سوی ديگر رنج زيستن .
فراموشکاريم !
فراموش می کنيم که اين " آونگ "، تعادل پايدار ندارد ، در مکانی ثابت نخواهد ماند ، ايستايی ندارد ، همچون " آونگ گاليله " .
زمانی که شادمانی را به ما عرضه می دارد ، از ياد می بريم غم و اندوه را !
با لبخند کودکی به اوج عرش پرواز می کنيم ، و نوازش نسيم طبيعت ، روحمان را تلطيف مي کند . زيبايی ها را می بينيم، لمسشان می کنيم ، و از ياد می بريم سوی ديگر حرکت اين آونگ را !
و هنگامی که پاندول به سمت ديگر تمايل می يابد ، به درون " غار تنهايی " خود فرو می رويم . سياهی همه جا را فرا می گيرد . رنج زيستن روحمان را می خراشد ، و حتی فراموش می کنيم وجود نعمت سلامت جسم را !
و از ياد می بريم نا پايداری اين حالت را و انتظار رسيدن به سوی ديگر را .
زيبايی زندگی در ناپايداری آن نهفته است . به غير قابل پيش بينی بودنش ، به نوسان از حالتی به حالت ديگر ، حتی با تلنگری !
و گاه فراموشکاری ما ، آنرا زيبا می کند . . .
* * * * *
. . . . .
. . . . .
آری
زندگی زيباست
زندگی آتشگهی ديرنده پابرجاست
گر بيفروزيش
رقص شعله اش در هر کران پيداست
ورنه ، حاموش است و
خاموشی ، گناه ماست
. . . . .
. . . . .
" آرش " _ " سياوش کسرايی "
* * * * *
زيبا ترين لحظات زندگی را در جبهه های نفرت انگيز جنگ گذرانيده بود .شاد ترينشان را !
آنجا که مرگ و نيستی در کمين نشسته بودند .
چرا که هر روز و هر لحظه ، زمان آخر زندگی بود ، لحظۀ وداع با آن ! و مجال زيستن بس اندک بود و ادامۀ زمانی دیگر ، شعبده ای را می ماند .
پس لحظات آخر را با کمترين امکانات ، با شادی سپری می کردند . زندگی همان لحظه و همان دم بود و طلوع خورشيد را در فردایی انتظار نمی کشيدند ، همانند محکوم به اعدامی در روز آخر . . . !
حال که در مسير امن زندگی افتاده است و همه چيز را جاودان می انگارد ، فراموش می کند !
به سادگی خود را به اندوهی گذرا وا می نهيم ، و اين دم را از دست می دهيم ، غافل از آنکه تمامی زندگانی از جمع شدن اين لحظات ساخته خواهد شد . . . !
* * * * *
" مامک خادم " می خواند :
اين قافله عمر عجب می گذرد
خوش باش دمی ، که با طرب می گذرد
ساقی غم فردای حريفان چه خوری
پيش آر پياله را ، که شب مي گذرد
:: posted by فرداد صفاییان, 12:18 PM